راز شب

دیر گاهی است در این تنهایی

رنگ خاموشی در طرح لب است

بانگی از دور مرا می خواند

لیک پاهایم در قیر شب است

رخنه ای نیست دراین تاریکی

در و دیوار به هم پیوسته

سایه ای لغزد اگر روی زمین

نقش وهمی است ز بندی رسته

نفس آدم ها

سر به سر افسرده است

روزگاری است دراین گوشه پژمرده هوا

هر نشاطی مرده است

دست جادویی شب

در به روی من و غم می بندد

می کنم هر چه تلاش

او به من می خندد

نقشهایی که کشیدم در روز

شب ز راه آمد و با دود اندود

طرح هایی که فکندم در شب

روز پیدا شد و با پنبه زدود

دیرگاهی است که چون من همه را

رنگ خاموشی در طرح لب است

جنبشی نیست دراین خاموشی

دست ها پاها در قیر شب است

ووووووووووووووووووووووووو- - ووووووووووووووووووووووووو- - ووووو

امشب ای شب! با چراغ شعر خويش

جستجو دارم به باغ شعر خويش

چشم خواهم ريخت در گيسوی گل

جستجويش می کنم در بوی گل

می نشانم من به راهش چشم را

می کنم نذر نگاهش چشم را

کوچه کوچه می روم دنبال او

می زنم پر با صدای بال او

ای سرانگشت تو معنای بهار

بی تو حيران چشم گلهای بهار

ای صدای مهربان در يادها

کوهی از غم ماند با فرهادها

ای صدای مهربان روزگار

گل کن از سر شاخه های انتظار

گل کن از آيينه های روبرو

گل کن از صبح و صدای روبرو

ای لب تو سلسبيل عاشقان

چشمهای تو دليل عاشقان

بی تو آغوش تماشايم تهی است

از صدای عشق، لبهايم تهی است

بی تو اندوه جهانی با من است

سقف سرد آسمان بی روزن است

بی تو مثل باد بی سامان شدم

در غروب دشت سرگردان شدم